Wie is Claudy Cellier?

“Op de kunstacademie moest ik meer afleren dan dat ik er iets heb bijgeleerd.”

Dat zei Claudy Cellier ooit tijdens een interview. Het is een uitspraak die haar helemaal typeert en die ook niemand zal verbazen die iets meer weet van de turbulente ontwikkeling die Claudy voor die tijd al had doorgemaakt.

Het begon in Frankrijk

Het begon allemaal heel rustig in het kleine dorp in het zuidwesten van Frankrijk waar Claudy werd geboren als  het derde kind (van de 6) in een boerengezin, waar op dat moment kunst nog tot een andere wereld behoorde en cultuur zich beperkte tot de agrarische.
Al vroeg was het duidelijk dat Claudy bijzonder goed kon tekenen. Maar helaas werd haar talent in haar directe omgeving onderschat. Een gerichte studie zat er voor haar dan ook niet in: haar ouders konden haar studie niet betalen en een studiebeurs kreeg ze niet.

Daarom trok ze zich graag terug in de natuur in haar omgeving en genoot ze van de rust die ze daar vond en die haar de inspiratie en de ruimte bood om alles om zich heen intensief in zich op te nemen en te tekenen wat haar gevoel haar ingaf.
Tekenen was haar uitlaatklep; Claudy was geen prater. En dat is ze nog niet.

Na een jaar psychologie te hebben gevolgd aan de universiteit in Toulouse, wilde ze een reis naar India gaan maken. Ze strandde echter op Ibiza, waar ze Santiago, een Spaans-Baskisch kunst schilder, ontmoette. Zij bleef daar anderhalf jaar. Een jaar waarin hij haar niet alleen leerde om doeken te spannen, maar ook het belang van veel kijken. Desondanks inspireerden ze elkaar tot veel tekenen, waarbij hij wel erkende dat zij veel talent in had.

Een nieuw begin in Nederland

Terug in Frankrijk werd ze opgemerkt door een Nederlander (ze was toen 26) die haar uitnodigde hem te volgen naar zijn land. Daarmee brak er weer een nieuwe fase aan in haar leven. Een fase waarin ze eindelijk de kans kreeg om aan de Kunstacademie Minerva in Groningen de gedroomde opleiding te volgen, maar waar ze, zoals hierboven al aangegeven, een desillusie rijker werd.

Misschien speelde het feit dat in diezelfde periode haar kleine gezin werd verblijd met de komst van haar tweede en derde kind daar ook een rol in, maar al snel besloot ze te stoppen met de kunstopleiding en zelf haar heel bijzondere, eigen stijl verder te ontwikkelen.
Een stijl waarmee ze zich duidelijk onderscheidt van andere kunstenaars.

Zo begon ze te experimenteren met bladmetalen (voornamelijk goud, zilver en koper).
Niet om haar werk glitter en glans te geven, maar juist om de transparantie van het licht te benadrukken.

Met uiterste precisie en een bijna beangstigend gevoel voor het detail slaagt zij erin de olieverf op een zodanig transparante manier op het bladmetaal aan te brengen dat het natuurlijke licht vanuit de lichte achtergrond naar voren komt. Zoals de zon door de bladeren schijnt en de bladeren van achter kleurt. Een heel andere benadering dan de klassieke werkwijze, waarbij eerst een donkere achtergrond wordt opgezet en waarbij het licht pas later wordt aangebracht.

De uitdaging

Ondanks haar passie voor het detail deinst Claudy er niet voor terug om naast de kleinere schilderijen en tekeningen ook de uitdaging van grote schilderijen aan te gaan.
Dat daarmee een flinke aanslag wordt gepleegd op haar geduld en op de hoeveelheid tijd die ze nodig heeft om zoiets te realiseren zal niemand verbazen.

Wie verwacht dat het bijzondere werk van Claudy Cellier veel aandacht trekt en grote bekendheid geniet, komt bedrogen uit. Het is namelijk een ander talent dat Claudy ervan weerhoudt om haar eigen werk te promoten: haar bescheidenheid.

Mogelijk dat deze website en enkele exposities daar enige verandering in kunnen brengen.

Wilt u meer informatie? Neem dan contact met mij op.